“കാരസ്കരത്തിൻ കുരു പാലിലിട്ടാൽ കാലാന്തരേ കയ്പു ശമിപ്പതുണ്ടോ?” – എന്ന ചൊല്ല് കേട്ടിരിക്കാത്ത മലയാളികൾ വിരളമായിരിക്കും. കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ സംസ്കൃത നാമമാണ് കാരസ്കരം. വിഷദ്രുമ, വിഷമുഷ്ടി എന്നിങ്ങനെയും സംസ്കൃതഭാഷയിൽ കാഞ്ഞിരത്തിന് നാമങ്ങൾ ഉണ്ട്. കാഞ്ഞിരം ആയുർവേദത്തിലും ആധുനിക വൈദികശാസ്ത്രത്തിലും ഹോമിയോപ്പതിയിലും ഔഷധമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.
അശ്വതി നക്ഷത്രക്കാരുടെ നക്ഷത്ര വൃക്ഷമാണ് കാഞ്ഞിരം.
കുലം- കാരസ്കരകുലം
Botanical name : Strychnos nux-vomica Linn
Family : Loganiaceae
തിക്തരസവും രൂക്ഷ, ലഘു, തീഷ്ണ ഗുണവുമുള്ളതാണ്. ഉഷ്ണവീര്യമാണ്. വിപാകത്തിൽ എരിവുള്ളതാണ്.
കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ വേര്, ഇല, പട്ട (തൊലി), കുരു എന്നീ ഭാഗങ്ങൾ ഔഷധയോഗ്യമാണ്. കാഞ്ഞിരം വിഷസസ്യമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അതിന്റെ ശുദ്ധി മനസ്സിലാക്കി മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കാൻ പാടുള്ളൂ.
കഫരോഗങ്ങളേയും വാതരോഗങ്ങളേയും കാഞ്ഞിരം ശമിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് ആയുർവേദം.
രക്തത്തിന്റെ ന്യൂനമർദ്ദത്തിൽ ഇത് ഉത്തമൗഷധമാണ്.
ആമവാതഹരമാണ് (Arthritis).
ഹൃദയത്തിന്റെ സങ്കോചവികാസക്ഷമതയെ ഈ ഔഷധം വർദ്ധിപ്പിക്കും. അതുകൊണ്ടിതിന്റെ മാത്ര വളരെ സൂക്ഷിക്കണം.
കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ കാതൽ അർശസിനു നന്നാണ്.
ജ്വരത്തിലും കാഞ്ഞിരം വിശേഷം .
ഗ്രഹണിയിലും കാഞ്ഞിരം ഉപയോഗിക്കുന്നു.
കാഞ്ഞിരക്കുരുവിന് ഒരുതരം മത്തുണ്ട്. പഴയ വൈദ്യന്മാരിൽ ചിലർ ഈ ഗുണം കാരണമായി കാഞ്ഞിരക്കുരുവിനെ കാമോദ്ദീപനമെന്നനിലയിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. കല്പസേവയെന്ന നിലയിൽ കാഞ്ഞിരക്കുരു ഒരു വളരെ ചെറിയ മാത്രയിൽ തുടങ്ങി ഒന്നു മുഴുവൻ വരെ വെറ്റില ചേർത്തരച്ച് സേവിപ്പിക്കുകയാണ് അവർ ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.
നാഢീവൈകല്യങ്ങൾക്ക് കാഞ്ഞിരകുരു വളരെ നല്ലതാണ്.
ഗ്രഹണിയിൽ കുരുവും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.
പക്ഷപാതം, മാംസപേശികളുടെ അയവ്, സ്നായുക്കളുടെ (Ligaments) അയവ് എന്നിവയ്ക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുപയോഗിച്ചാൽ നന്നാണ്.
പഴകിയ വാതരോഗങ്ങളിലും ക്ഷീണത്തിലും കാഞ്ഞിരം ഉത്തമം.
കുരുവാറ്റിയെടുക്കുന്നതോ കുഴിത്തൈലമായി എടുക്കുന്നതോ ആയ എണ്ണ വളരെ വിശേഷപ്പെട്ട ഒരു ഔഷധമാണ്. ഈ എണ്ണ ആമവാതത്തിലും Tennis elbow (ടെന്നീസ് എൽബോ) എന്നറിയപ്പെടുന്ന കൈമുട്ടുവേദനയിലും അത്യുത്തമമാണ്. ശുക്ലസ്രാവം, ജ്വരം, അപസ്മാരം, പ്രമേഹം, പാണ്ഡുത (Anemia) മഞ്ഞപ്പിത്തം തുടങ്ങിയ രോഗങ്ങൾക്കും പ്രയോജനപ്രദമാണ്.
കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ ഇല അരച്ചു പുരട്ടിയാൽ പഴകിയ വ്രണങ്ങളിൽ കാണുന്ന പുഴുക്കൾ പൊഴിഞ്ഞുവീഴും.
ചെറുനാരങ്ങാനീരിൽ വേരിന്മേൽ തൊലി അരച്ച് ഗുളികകളാക്കി വെച്ചിരുന്നത് കോളറയ്ക്കു കൊടുക്കാറുണ്ട്.
തളർവാതത്തിന് ഇല കഷായം വെച്ച് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.
പുഴുക്കടി, ഉഷ്ണരോഗങ്ങൾ, ശിരോരോഗം എന്നിവയിൽ വടക്കോട്ട് പോയ വേര് ഉത്തമമാണ്.
കായ വാതരക്തത്തിനും കുഷ്ഠത്തിനും മൂത്രാശയക്കല്ലിനും നന്നാണ്.
ത്രിദോഷഹരമായ ഔഷധങ്ങളിൽ മുഖ്യമാണ്.
മൂത്ത കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ വടക്കോട്ടു പോകുന്ന വേര് അഗ്രഭാഗം മുറിച്ച് ഒരു കുപ്പി എള്ളെണ്ണയിൽ ഇറക്കി വെച്ച് പതിനഞ്ച് ദിവസം നോക്കിയാൽ (പക്കം നോക്കണം) എണ്ണയെ മുഴുവൻ കാഞ്ഞിരം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നതുകാണാം. അത് ആഗീരണം ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാലുടനെ മരം ഇല പൊഴിക്കുന്നു. ഒരു വിദേശവസ്തു ശരീരത്തിൽ കയറി. അതും ചേർത്ത് ഇലയിൽ പാകപ്പെടുത്തിയാൽ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന അപകടമറിഞ്ഞാണ് മരം ഇല പൊഴിക്കുന്നത്. മരത്തിന്റെ അടുക്കളയാണല്ലോ ഇലകൾ. തുടർന്ന് പതിനഞ്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മരം തളിർക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നു. അപ്പോൾ വലിച്ചുകയറ്റിയ എണ്ണയെ മുഴുവൻ വിസർജ്ജിക്കുന്നു. അങ്ങനെ മരം വിസർജ്ജിച്ച എണ്ണയുടെ സ്വഭാവമാകെ മാറിയിരിക്കുന്നതായി കാണാം. ഈ എണ്ണ എല്ലാ വൈറസ്സുകൾക്കും മറ്റും നന്നാണ്. പേവിഷബാധയിൽ (Rabies), പ്രത്യേകിച്ച് പേയിളകിയാൽ, ഈ മരുന്ന് അര ടീസ്പൂൺ മൂന്നുനേരം വീതം നൽകിയാൽ കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ രോഗം മാറുന്നുവെന്നത് രഹസ്യ ചികിത്സയിൽപ്പെട്ടതാണ്.
ചെമ്പുകാശ് ഗോമൂത്രത്തിൽ തൊണ്ണൂറ് ദിവസമിട്ട് വെച്ച് പിന്നെയെടുക്കുക. ഒരു കോൽ (72 സെ.മി നീളത്തിൽ അരക്കോൽ വണ്ണമുള്ള (36 സെ.മി) കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ തടികൊണ്ടുവന്ന് തുളച്ച് ശുദ്ധിചെയ്ത കാശ് അതിന്റെ ഉള്ളിൽ വെച്ച് കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ തന്നെ ഒരാപ്പ് മേടി തുളയടയ്ക്കുക. എന്നിട്ട്, കാഞ്ഞിരത്തടി ദഹിപ്പിക്കുക. അപ്പോൾ ചെമ്പ് വെളുത്ത നിറത്തിലുള്ള ഭസ്മമാകും. ഈ ഭസ്മം എല്ലാ രോഗങ്ങൾക്കും ഉത്തമമാണ്. അനുപാതം മാറ്റി ഈ ഭസ്മം പ്രയോഗിച്ചാൽ മാറാത്ത രോഗങ്ങളില്ല. ജരാനരകൾ പോകുന്നതാണ്. യൗവ്വനം തിരിച്ചുവരും. ഏറ്റവും വലിയ സാരോപദേശമായി ഇതിനെ ആയുർവേദമറിഞ്ഞവർ കരുതുന്നു. ഇത് കഴിയ്ക്കുമ്പോൾ ഉപ്പും പുളിയും അൽപം പോലും ഉപയോഗിക്കരുത്. പുളിച്ച തൈര്, മുയലിറച്ചി, ചെറുനാരങ്ങ, കാടി, നല്ലെണ്ണ ഇവയും കഴിക്കരുത്. ചക്കപ്പഴം, വാഴപ്പഴം, പശുവിൻ നെയ്യ്, പാൽ, പഞ്ചസാര ഇവ നന്നായി ഉപയോഗിക്കാം.
കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ മൂത്തമരം തുരന്ന് ഉണക്കമുന്തിരിങ്ങയും കൽക്കണ്ടവും നിറച്ച് മരത്തിന്റെ ദ്വാരം കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ തന്നെ ഒരാപ്പ് മേടിയടച്ച്, ചെറിയ അളവിൽ വർദ്ധമാനയോഗത്തിൽ ഇരുപത്തിയൊന്നു ദിവസം കഴിയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ട് സകലരോഗങ്ങളും മാറുമെന്ന് രഹസ്യോപദേശങ്ങളുണ്ട്.
കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ മരം തുളച്ച് വാളൻപുളി വെച്ച് തൊണ്ണൂറ് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് എടുത്ത്, അത് അവീനു പകരം, അവിന്റെ സ്വഭാവങ്ങളില്ലാതെ, അവീൻ വേണ്ടുന്ന യോഗങ്ങളിൽ പരിചയസമ്പന്നരായ ഭിഷഗ്വരന്മാർ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.
കാഞ്ഞിരം വിഷമുള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട് അത് ശുദ്ധി ചെയ്യാതെ ഉപയോഗിക്കാൻ പാടില്ല. കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ വേരും കുരുവും ശുദ്ധി ചെയ്യണം.
കാഞ്ഞിരം ശുദ്ധിചെയ്യുന്ന വിധം
1] കാഞ്ഞിരം നെല്ലിൽ ചേർത്ത് ഒരു യാമം പുഴുങ്ങിയെടുത്ത് തൊലി കളഞ്ഞ് പിളർന്ന് മുളകളഞ്ഞ് അരിഞ്ഞ് ചെറുചീരനീരിൽ ഒരു യാമം ഇട്ടു വെയ്ക്കുക. തുടർന്ന് തേറ്റാമ്പരൽ കഷായത്തിൽ വേവിച്ചാൽ ശുദ്ധമാകും.
2] നന്നായി വിളഞ്ഞ കാഞ്ഞിരക്കുരു പശുവിൻ പാലിലിട്ട് വേവിച്ച് അതിന്റെ ഉള്ളിലെ പാടയും പുറമേയുള്ള തൊലിയും നീക്കി ഉണക്കിയാൽ ശുദ്ധമാകും.
3] കാഞ്ഞിരക്കുരു മോരിൽ പുഴുങ്ങി പുറത്തെ തോലും അകത്തുള്ള തളിരും കളഞ്ഞാൽ ശുദ്ധമാകും.
4] കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ കുരു ചാണകനീരിൽ മൂന്നുദിവസം ഇട്ടുവെച്ച് നാലാം ദിവസം എടുത്തുകഴുകി തിരുമ്മി തൊലികളഞ്ഞ് ഗോമൂത്രത്തിൽ പുഴുങ്ങി വറ്റിച്ച് എടുത്ത് വീണ്ടും പാലിൽ പുഴുങ്ങിയാൽ അത്യന്തം ശുദ്ധമാകും.
5] കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ വേര് മണ്ണിൽ പൊതിഞ്ഞ് ഞാവലിന്റെ വിറകു കത്തിച്ച കനലിൽ വെച്ച് മൂന്നേമുക്കാൽ നാഴിക ചുട്ടെടുത്ത് മണ്ണുകളഞ്ഞ് വെള്ളം കൊണ്ടു കഴുകിയാൽ ശുദ്ധമാകും. കാഞ്ഞിരപ്പട്ടയും ഇങ്ങനെ ചെയ്താൽ മതി.
6] ഞാവലില കുത്തിപ്പിഴിഞ്ഞ നീരിൽ പുഴുങ്ങിയെടുത്താൽ കാഞ്ഞിര ത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും ശുദ്ധമാകും.
7] കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ ഏതുഭാഗവും നെയ്യിൽ വറുത്തു കഴിഞ്ഞാൽ ശുദ്ധമാകും.
കുറിപ്പ്: ശ്രീമദ് നിർമ്മലാനന്ദഗിരി സ്വാമികളുടെ പ്രഭാഷണത്തിന്റെ സ്വതന്ത്രലിഖിതരൂപമാണ് ഇത്. കൂടുതൽ അറിയുവാൻ youtube.com/nirmalanandam എന്ന ചാനലിൽ ഉള്ള “നക്ഷത്രവൃക്ഷങ്ങങ്ങൾ” എന്ന വിഷയത്തിലുള്ള പഠനശിബിരത്തിന്റെ വീഡിയോകൾ കാണുക. ഔഷധങ്ങൾ കൃതഹസ്തരായവൈദ്യശ്രേഷ്ഠൻമാരുടെ ഉപദേശാനുസരണം അവരുടെ മേൽനോട്ടത്തിൽ മാത്രം ഉപയോഗിക്കുക.
ārōgyajīvanaṁ 